Ik doe het nooit weer

Het land is te klein als er een dodelijk ongeval plaatsvindt waarbij alcohol in het spel is. Toch nemen hordes automobilisten willens en wetens het risico om te gaan rijden met een slok op. Waarom? ,,Ik hoefde maar een klein stukje.’’

Johan zit voorovergebogen. Af en toe kijkt hij naar de vrouw die tegenover hem aan het kleine tafelblad van de bus zit. Johan, eind 30 jaar, kan niet lezen wat de vrouw op het formulier aan het krabbelen is. Maar het is foute boel. Een paar minuten geleden werd hij, op weg naar zijn huis in Hoogeveen, bij Emmer- Compascuum aan de kant gezet. Rode alarmlichten. Gele politiehesjes.

Hij kon geen kant op.

Nu zit hij in de politiebus. Te wachten op wat komen gaat. Hij slaat een van zijn armen rond de maagstreek en wiegt wat heen en weer. Dan pakt Johan – dun gezicht en inhammen in zijn bruingrijze pluishaar – zijn telefoon. Op het schermpje is een zwart-witfotootje te zien van een meisje met blonde haren. Het is misschien wel zijn dochtertje. Ouder dan 8 jaar zal ze niet zijn. Schuldbewust kijkt hij naar haar lachende gezichtje, opent Whatsapp en tikt wat berichtjes. Ping.

Een antwoord volgt. Johan friemelt wat aan het pootje van zijn bril en pakt, voor de derde keer al, hem van zijn gezicht. Door de bus verspreidt zich inmiddels een weeige alcoholwalm. De politiesurveillant ruikt het wel, maar schrijft onverstoorbaar verder.

Ping.

Of hij moet worden opgehaald, staat er. Langzaam tikt zijn duim op het glazen schermpje. ‘Wacht maar even. Fucking veel politie hier.’

,,Hoeveel heeft u gedronken?’’, vraagt de vrouw geduldig. Ze weet dat hij heeft gedronken. Het Dräger- blaasapparaat gaf vijf minuutjes terug nog een A – van alcohol.

Dat verdwijnt niet een-twee-drie uit je bloed. Johan hoort de vraag niet. Een beetje warrig kijkt hij op. ,,Hoeveel heeft u gedronken?’’ Tien minuten geleden zei hij dat-ie maar twee biertjes had gedronken. Toen zat hij nog in zijn zwarte Audi. ,,Een paar halve liters. Vier of zo’’, zegt hij zacht. Johan slaat zijn arm weer om zijn middel. ,,Het is stom. Zo stom.’’

De vrouw tegenover hem, een politiesurveillant in uniform, kijkt heel even op. ,,U zegt het.’’ In de bus warmt het ademanalyseapparaat zich op.

***

De afgelopen maanden dook ik in de wereld van de alcomobilist. Aanleiding was het ongeluk van woensdagnacht 10 juni op de A7 bij Drachten. Een 46-jarige man uit die plaats reed met alcohol op over de snelweg en veroorzaakte een dodelijk ongeval waarbij een 56-jarige man uit Kollum om het leven kwam. De man vluchtte maar werd even verderop gepakt door de politie. De rechtszaak is inmiddels geweest. De man moet 24 maanden de cel in, waarvan 6 maanden voorwaardelijk. Ook mag hij vier jaar geen auto meer besturen.

De publieke opinie was niet mals, zoals dat gaat bij dit soort zaken met verschrikkelijke afloop. Alcohol in het verkeer hoort niet. Drank maakt overmoedig, zorgt voor een trager reactievermogen en een vernauwde blik . Met een borrel op achter het stuur kruipen? Nee, dat doe je niet. Toch?

De cijfers laten een ander beeld zien. Jaarlijks stuurt de politie ruim 22.000 mensen door naar het Centraal Bureau voor Rijvaardigheid (CBR) omdat er drank in het spel is tijdens het rijden. En alleen al vorig jaar moesten ruim negenduizend Nederlanders een educatieve alcoholcursus volgen van het CBR. Dat zijn 25 personen per dag. Er zijn slechts schattingen van hoeveel mensen komen te overlijden bij een ongeval waarbij drank een rol speelt. Dat wordt niet geregistreerd. Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV) gaat uit van zo’n 20 procent van het aantal verkeersdoden. Dat betekent dat vorig jaar 114 verkeersdoden alcohol gerelateerd zijn.

Dat is niet mis.

Onterecht en te vaak hangt er, zeggen deskundigen en politieagenten, een sfeertje omheen van ’ach, ik kan nog wel rijden. En drie bier, dat moet kunnen toch?’  ,,Er zijn veel mensen die wel eens hebben gereden terwijl ze een glaasje wijn of een paar flesjes bier hebben gedronken. Pas bij het vertrek stellen ze zichzelf de vraag ’mag ik eigenlijk nog wel rijden?’ En dan stappen ze toch in de auto’’, zegt hoogleraar verkeerspsychologie Karel Brookhuis van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG). ,,Iedereen kan wel minimaal één persoon aanwijzen die dat wel eens doet.’’ Terwijl, zo zegt ook de professor, we allemaal weten dat het onverantwoord is. Maar als we het met z’n allen verwerpen, waarom doen zo veel mensen dit dan nog?

***

,,Wat vindt u eigenlijk van drank in het verkeer?’’

Even blijft het stil in zittingszaal 11 van de rechtbank in Groningen. Het is donderdag 9 juli, een maand na het dodelijke ongeval op de A7, wanneer de politierechter de vraag stelt aan Joep. Het is een vraag die de rechter vandaag elf keer zal stellen aan even zoveel bestuurders.

Allemaal worden ze verdacht van rijden onder invloed. Geen van hen heeft een dodelijk ongeluk veroorzaakt. Wel dronken ze allemaal meer dan de wettelijke norm van 220 ugl (spreek uit als uggel). En stapten in de auto.

Joep, 32 jaar uit Roden, liep een paar maanden geleden tegen de lamp. Sindsdien is hij z’n rijbewijs kwijt. Lastig, vindt hij. Joep blies 620 ugl, bijna drie keer zoveel als mag. Hij vertelt deze donderdagochtend over zijn vriend met wie hij even in de stad Groningen was geweest. ,,We hadden beiden vijf wodka-7Up gedronken. Misschien zes. Het leek me beter dat ik ging rijden. Hij had net z’n rijbewijs terug’’, had hij even daarvoor gezegd. De politierechter herhaalt de vraag. Nu nog venijniger. Het cynisme druipt ervan af. ,,Wat vindt u eigenlijk van drank in het verkeer?’’

Joep buigt zijn hoofd. Hij weet zich weinig raad met de vraag, net als al die anderen. Want tientallen rechtszaken leveren steevast hetzelfde patroon op: dat moet niet. Dat is heel erg. Onacceptabel, mevrouw de rechter. ,,Het is onvolwassen gedrag’’, hakkelt Joep. ,,Ik ben er niet trots op. Laatst was nog dat ongeluk bij Drachten. Waarbij die man om het leven is gekomen. Het is niet goed.’’

,,Waarom doet u het dan?’’

Als de onvermijdelijke vervolgvraag wordt gesteld, blijft het vaak stil. Soms eventjes, geregeld helemaal. De schouders worden dan opgehaald. Geen idee. Ook Joep weet het even niet. ,,Ik had slecht gegeten. En dan wodka. Het is een slechte combinatie’’, probeert hij onhandig. Joep fluistert dat hij net uit de schuldsanering is en sinds kort werk heeft bij een steigerbouwer. ,,In december word ik voor de tweede keer vader.’’ Voor het eerst is er iets van trots te zien. Maar de 32- jarige Joep krimpt ineen als de officier van justitie er met gestrekt been ingaat. ,,Het is levensgevaarlijk wat deze man doet. Denk eens aan de ouders van kinderen die zijn doodgereden.’’

Van Joep, een grote sterke vent met gekortwiekt stekeltjeshaar, is na de tirade van de officier slechts een hoopje mens over. ,,We hoefden maar een klein eindje.’’ De officier van justitie wrijft het nog eens extra diep in. ,,Uw tweede kind is op komst. Wees eens een goed voorbeeld.’’ Joep knikt.

De afgelopen maanden volgde ik voor Dagblad van het Noorden en Leeuwarder Courant tientallen zogeheten artikel 8-zaken (rijden onder invloed) bij de politierechter. Zaken die soms niet langer dan tien minuten duren, soms drie kwartier. Negen van de tien keer gaat het om een man, tussen de 30 en 55 jaar. Regelmatig zitten ze in de schuldsanering, vaak hebben ze een slecht verdienende baan of lage opleiding. Zelden zijn ze voor het eerst in de rechtbank.

,,Het aantal recidivisten is vrij hoog’’, weet Karel Brookhuis van de RUG. ,,Vaak zijn het mensen die slordig zijn als het aankomt op naleven van de wet. Vaak, niet altijd.’’

De publieke opinie is nooit mals als het gaat om rijden onder invloed. Het is juist dan frappant dat deze zaken in de rechtbank amper op publiek mogen rekenen. Niemand is dood, dus weinig maatschappelijke ophef. Heel soms schuift een schoolklas aan in de rechtbank, af en toe is er een familielid in de zaal (’mijn vader rijdt me, want heb het rijbewijs nog niet terug’). Maar dat is het dan.

Ook de 51-jarige automonteur Mario, die met 795 ugl in zijn bloed werd gepakt, is alleen verschenen. Hij moest van het CBR naar de psychiater om te checken of hij een alcoholprobleem heeft, vertelt hij. Om daarna bij de rechter te smeken of hij als-tu-blieft zijn rijbewijs terug mag. ,,Mijn werkgever heeft gezegd: als het te lang duurt, dan ben je je baan kwijt.’’

Het is schrikbarend hoeveel alcoholzaken de rechter behandelt. En tijdens de drankzittingen in Assen en Groningen passeert van alles. Zielige sukkels, vrouwen die emotioneel aan de grond zitten en naar de fles grijpen, mannen met een goede baan die zich onaantastbaar gedragen, grote kerels die de alcoholbloedproef weigerden omdat ze bang zijn voor naalden, en heel af en toe de onverbeterlijke alcoholist. Maar vaker dan we misschien wensen, is het de aardige buurman van wie je het niet verwacht.

De internationaal vrachtwagenchauffeur Pim uit Norg werd in april gesnapt met 295 ugl, net boven de wettelijke limiet van 220. ,,Ik had maar drie glazen rode wijn gedronken.’’ Recht praten wil hij het allemaal niet, zegt hij deze donderdagmiddag in de rechtbank in Assen. De rechter bladert even door zijn dossier. ,,Het is de derde keer dat u bent gepakt’’, werpt ze tegen. Maar de 48-jarige Pim blijft onverstoorbaar. ,,Ik heb al dertig jaar mijn rijbewijs. De eerste keer was tijdens het uitgaan. Dat was stom.’’ En dan volgt weer de onvermijdelijke vraag wat Pim eigenlijk van alcohol in het verkeer vindt? ,,Nooit achter gestaan. Als ik gedronken heb, dan rij ik niet.’’

De officier van justitie fronst eens zijn wenkbrauwen en grijpt zijn kans. ,,De pakkans is niet groot. Als je drie keer bent gesnapt, kun je niet volhouden dat je dat anders nooit doet. Nabestaanden hebben geen enkele boodschap aan die mededeling.’’

Pim fluisterend: ,,Ik doe het nooit weer.’’

Ook Piet zegt dat. Piet is een grote vent, zwarte jack met een afbeelding van een dampend koffiekopje op de rug, die belooft dat hij het nooit weer doet. Maar de officier van justitie gelooft er deze dag helemaal niks van. ,,Een loze belofte’’, zegt hij terwijl hij naar het strafblad van maar liefst dertig blaadjes kijkt. Vooral zaken die te maken hebben met rijden met een slok op of zonder geldig rijbewijs. ,,Als ik dit strafblad zou uitwringen, kan ik er waarschijnlijk een aantal flessen mee vullen. Een strafblad doordrenkt met alcohol’’, zegt hij op boze toon. Hij laat het woord gevangenisstraf vallen. Wat moet je anders? Piet tilt eindelijk zijn hoofd een beetje op. ,,Ik wil niet naar de gevangenis hoor. Echt niet.’’ De rechter en officier van justitie overleggen begeleid wonen. Misschien onder supervisie van Verslavingszorg Noord-Nederland? De zaak van Piet wordt aangehouden. De reclassering moet eerst maar eens beoordelen hoe dit verder moet. En of hij geschikt is voor begeleid wonen. ,,Dan blijft u tenminste een beetje van de fles af. En ver van rijdende voertuigen’’, zegt de rechter. Piet gelooft het allemaal wel. Als hij de zaal uitschuifelt, kijkt hij de officier en de rechter nog een keer aan en mompelt zijn loze belofte voor de tweede keer. ,,Ik zal het nooit weer doen.’’

De 26-jarige Rudy, een stratenmaker, werd bij Barger-Oosterveld naast z’n auto gevonden. Hij had niet gereden, zei hij tegen politie. En bij de rechter houdt hij dat vol. Zijn vriend Geert knikt. Geert heeft gereden, maar ze kregen ruzie en toen is Geert er vandoor gegaan. Maar getuigen zeggen dat het Rudy was die slingerend over de weg reed, over een rotonde knalde en de auto in de weg parkeerde. ,,Ik geloof geen spat van de verklaring’’, zegt de rechter. Rudy blijft ontkennen.

Patrick uit Winschoten hoort bij de categorie onverbeterlijk, die met enige regelmaat tegenover de rechter zit. Zijn advocaat weet het ook niet echt, zegt hij tegen donderdagmiddag. Ja, Patrick is wel bezig met Verslavingszorg Noord- Nederland. Maar hoe ver hij is? Geen idee. Wat wel duidelijk is, is dat Patrick in mei werd gepakt, ladderzat op z’n snorfiets. Patrick blies 910 ugl. Zes dagen later was het weer raak. Nu reed hij in een Mercedes met aanhanger. Twee halve liters bier maar, zei hij tegen agenten. Het apparaat gaf 505 ugl aan. De officier van justitie zit met de handen in het haar. Wat moet ze met hardnekkig geval Patrick? Geldboetes, nog hogere geldboetes, een werkstraf? Niets helpt. ,,Dit dossier is doortrokken van alcohol. Niets lijkt te helpen’’, verzucht ze. ,,Het is wachten tot het verkeerd gaat.’’

***

Alcohol in het verkeer is een hardnekkig probleem, vindt Sjoerd Houwing van Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV), het nationaal wetenschappelijk instituut voor verkeersveiligheidsonderzoek. Houwing is onderzoeker alcohol en drugs bij SWOV. Volgens hem zit er bij de zware alcoholovertreders geregeld een alcoholprobleem achter. Maar belangrijker is dat een cultuuromslag nodig is. ,,Het wordt te vaak als gewoon gezien. Iemand die z’n vader ziet drinken en rijden zal dat zelf ook sneller doen. Met vrienden werkt dat net zo natuurlijk. Het is een cumulatief effect. Het wordt wel minder geaccepteerd dan vroeger.’’

Niemand stapt in de auto met het idee om maar eens een kind dood te rijden. ,,Maar ze stappen wel willens en wetens in die wagen. Elke keer maken ze de afweging. Niet hoe groot de kans is dat ze iemand aanrijden. Maar hoe groot de kans is dat ze gepakt worden.’’

Die kans is gewoon niet zo groot, vertellen deskundigen. Zelfs de politie erkent dat. Je kunt bij wijze van spreken met gemak een jaar beneveld rondrijden zonder gepakt te worden. ,,Ik zeg vaak dat mensen die zich voor de eerste keer moeten verantwoorden bij de rechter, in de praktijk gewoon nog nooit eerder zijn gepakt’’, zegt Houwing. Hij wijst daarbij op de Lichte Educatieve Maatregelen Alcohol (LEMA) en Educatieve Maatregelen Alcohol (EMA) die duizenden alcomobilisten verplicht moeten volgen bij het CBR. ,,Als de cursisten wat vertrouwd aan elkaar raken, ontdooien ze. En geven ze praktisch allemaal toe dat ze dit vaker doen.’’

Daarmee nemen ze bewust een groter risico, zegt professor Brookhuis. De hoogleraar verkeerspsychologie doet al jaren onderzoek naaralcohol in het verkeer. Het is een veelkoppig monster, vindt Brookhuis. ,,Het is onmiskenbaar dat alcohol in het verkeer zorgt voor een grotere kans op ongevallen. Dat is al vanaf één à twee glazen bier.’’ Brookhuis zegt dat, alle waarschuwingscampagnes ten spijt, het nog steeds veel voorkomt. ,,Vooral in mijn leeftijdsklasse, zeg maar 50-plus. In onze jonge jaren wierpen we de sleutels op de bar van het café en bestelden we een dubbele whisky. Niemand die daarvan vreemd opkeek.’’

Tegenwoordig gaat wat het meer in het geniep. ,,Mensen durven elkaar ook iets meer aan te spreken.’’ Zelf doet Brookhuis dat ook. ,,Bij de bridgeclub van mijn vrouw zit er wel eens iemand die vier wijntjes drinkt en dan achter het stuur wil kruipen. Daar zeg ik wel wat van.’’

Volgens Remy van der Veen, operationeel expert bij de Drentse politieafdeling verkeer die de alcoholcontroles in Noord-Nederland mede coördineert, is de grote massa ook helemaal niet ladderzat. ,,Maar iedere beschonken automobilist is een probleem.’’ Veel alcomobilisten hebben geen flauw benul van de gevolgen. ,,Twee glazen bier kan al betekenen dat de verzekering moeilijk doet bij een botsing met alleen blikschade.’’

Het team van Van der Veen staat bekend als de ’Spee-Groep’, naar de inmiddels afgezwaaide verkeersofficier van justitie Koos Spee. Ze voeren namens de politieeenheid Noord-Nederland verkeerscontroles uit in Drenthe, Groningen en Friesland. Cijfers van de politie-eenheid Noord- Nederland laten een forse daling zien van het aantal bestuurders dat is gepakt met alcohol. In 2011 stond de teller voor Drenthe, Groningen en Friesland nog op 3568 alcomobilisten. Omgerekend bijna tien per dag. Vorig jaar bleef de teller steken op 2144.

Politiechef Van der Veen wil die dalende cijfers nuanceren. Ze geven volgens hem een vertekend beeld. ,,Het aantal onder invloed rijdende bestuurders is niet afgenomen. De cijfers kunnen die indruk wel wekken.’’ Door de komst van de Nationale Politie is de registratie en werkwijze veranderd. ,,Voorheen waren wij de verkeerspolitie, nu zijn wij de politie in het verkeer. Dat houdt in dat wij ons niet alleen maar meer kunnen bezighouden met verkeersgerelateerde zaken maar ook een actievere rol hebben gekregen in het opsporen en tegenhouden van bijvoorbeeld woninginbrekers, overvallers en straatrovers, de zogeheten High Impact Crimes. Wij als verkeerspolitie zijn niet de enigen die nog controleren in het verkeer. Ook de collega’s op straat voeren met enige regelmaat controles uit. Al dan niet met ondersteuning van ons.’’

Verkeershandhaving krijgt inderdaad minder prioriteit, bevestigen meerdere betrokkenen. Het is een simpele som. Als de politie minder vaak controleert, neemt de pakkans natuurlijk ook af.

De politie moet meer inspringen op de veranderende tijd, vindt SWOV-onderzoeker Houwing. Door mobieltjes en internet zijn grote blaascontroles helemaal niet meer praktisch, ze worden makkelijker omzeild. ,,Dat is wel jammer, want een alcoholcontrole schrikt mensen natuurlijk wel af. Handhavers moeten nu noodgedwongen in kleinere teams hoppen van locatie naar locatie. Daardoor worden minder mensen gecontroleerd.’’

In Drenthe, Groningen en Friesland doen ze nog amper aan grote controles, zeggen politieagenten. De sociale media maken het lastig. Controles worden snel gemeld via Facebook of Twitter. ,,Iedereen vindt dat alcohol in het verkeer niet kan, maar mensen waarschuwen elkaar wel als we staan te controleren’’, zegt Van der Veen, die dat anekdotisch schetst. ,,Het komt regelmatig voor dat we net twee blaastesten hebben gedaan als een hele rits vrouwen op de fiets passeert die even later, met de fiets achterin de auto, de wagen terugbrengt. Manlief op de passagiersstoel. Dan weet je natuurlijk wel wat er was gebeurd als we daar niet hadden gestaan.’’

***

Het is vrijdagnacht 11 september. Buitengewoon opsporingsambtenaar Gert Jan Stoepker en hoofdagent Arjan Feddes staan langs de Riegshoogtendijk (N852) bij Elim en Hollandscheveld. Het is feestweek en samen met drie collega’s houden ze een mobiele alcoholcontrole. Vanavond zijn ze al op twee andere plaatsen geweest. Het merendeel van de passanten werkt met plezier mee. Een handjevol ontspringt de dans net. Zoals de jonge vent, stevig postuur, die in zijn grijze BMW toch even begint te trillen als hij moet blazen. 150 uggl, zegt Stoepker. De man denkt na. ,,Ja, ik heb wel een flesje bier gehad bij m’n ouders.’’ Stoepker fronst even. ,,Wel iets meer dan een flesje, of niet?’’ De man glimlacht schaapachtig. Feddes haalt zijn schouders op. Hij en het verkeersteam houden regelmatig – twee keer per maand ongeveer – controles in de provincie. Elke keer is hij verbaasd hoeveel mensen ze ’achterover trekken’. Minimaal twee tot drie mensen per controle, denkt hij. Terwijl de kans om gepakt te worden, heel klein is. ,,Kun je nagaan hoeveel mensen er elke avond door de provincie rijden terwijl ze te veel hebben gedronken.

En er wordt moord en brand geschreeuwd als het dan echt een keer mis gaat. Zoals op de A7 laatst, bij Drachten.’’ Stoepker knikt. Hij deelt zijn collega’s verbazing.

,,Wat on-ge-loof-lijk kinderachtig zeg’’, sneert een vrouw van middelbare leeftijd terwijl ze langs de alcoholcontrole fietst. ,,Even makkelijk scoren heren?’’, bitst ze. Haar vriendinnen lachen om de opmerking. Het is 26 september, twee weken na de controle rond Elim, een koude zaterdagnacht, wanneer Stoepker en Feddes langs de kant van de weg staan voor weer een avond en nachtje alcoholcontrole.  Het is de tweede van de maand. Boerenrockband Normaal heeft deze avond opgetreden in Emmer-Compascuum. Geen vraag of er wordt gedronken. Meer of het wordt gecombineerd met rijden. Stoepker krijgt het antwoord vrij rap. Via de portofoon melden zijn collega’s aan de andere kant van het dorp dat ze al drie mensen aanhielden voor rijden onder invloed. Twee van hen waren beginnend bestuurder. ,,Het is een kwestie van tijd’’, zegt hij. ,,Dan pakken wij ook een.’’ Het is rond dat moment wanneer buitengewoon opsporingsambtenaar Stoepker met zijn rode zaklantaarn een zwarte Audi naar zijn vrouwelijke collega dirigeert.

,,Dag mijnheer. Alcoholcontrole. Heeft u gedronken?’’

Johan aarzelt even. ,,Twee kleine biertjes’’, zegt hij vlug.

,,Oké. U mag even blazen totdat het groene lampje oplicht. Akkoord?’’

Het is rond half 2 ’s nachts als Stoepker de verwensingen van de fietsende vrouw hoort. Hij haalt zijn schouders op. Ook zijn collega Arjan Feddes laat de opmerking van zich afglijden. Maar het schiet ze beiden wel even door het hoofd. Wat zal deze vrouw zeggen als er iemand gewond raakt door iemand die te veel drinkt? Of erger? ,,Zal ze het dan ook nog kinderachtig vinden?’’, zegt Feddes tegen zijn collega. Die geeft geen antwoord, want dat kent hij al. Stoepker kijkt even naar de politiebus die 20 meter verderop staat. Zijn collega hield net een man aan in een zwarte Audi bij wie het apparaatje aansloeg. A –alcohol.

Johan zit in het politiebusje. ,,Blazen … blazen … blazen … doorgaan …’’, zegt surveillant Anita Mensies aanmoedigend. Met kracht blaast Johan op de slang die net is aangesloten op het speciale ademanalyseapparaat van de politie. Langzaam kruipt een balkje op het schermpje van het apparaat naar een lijn. Bij groen mag Johan stoppen. Even houdt Johan zijn adem in. 430 uggl volgens het apparaat. ,,Bijna twee keer de toegestane hoeveelheid’’, zegt de surveillant. ,,U begrijpt wat dit betekent?’’

Johan knikt, pakt zijn bril af en wrijft over zijn voorhoofd.

,,Is dit de eerste keer’’, hoort hij de politievrouw vragen. ,,Ja’’, stamelt hij.

Johan zucht eens heel diep. ,,Wat is dit erg.’’

---

 

 

NOOT:

De namen van de verdachten zijn gefingeerd. De beschreven zaken zijn echt. De bestuurders die op deze foto’s staan mochten allemaal doorrijden na te hebben geblazen. Niemand die in de auto op de foto’s staat, komt terug in de tekst.

Deze straffen kregen de personen uit het verhaal: – De straf voor Johan is nog niet bekend; – Joep kreeg zes maanden voorwaardelijke rijontzegging, dertig uur werkstraf en 650 euro boete; – De zaak van Mario is aangehouden (er is nog geen uitspraak gedaan); – Pim kreeg een werkstraf van tien uur, verloor vier maand zijn rijbewijs waarvan drie maanden voorwaardelijk; – Rudy verliest zijn rijbewijs voor vijftien maanden, moet zeventig uur werkstraf leveren en krijgt twee weken voorwaardelijke gevangenisstraf; – Geert wordt meineed ten laste gelegd. Onbekend hoe dit is afgelopen; – Patrick kreeg zeven weken gevangenisstraf.

Sommige foto’s zijn gemaakt door Jan Anninga (www.anningafotografie.nl) en mogen niet zonder toestemming worden verspreid