De 49-jarige zedenverdachte Frank R. was altijd op jacht. Struinend naar jonge meiden, soms niet ouder dan een jaar of tien, op het internet. Dan noemde hij zichzelf Tom. Dan weer Poffertje. Met maar één doel voor ogen.
Tekening Job van der Molen
De ogen van het meisje zijn afgeplakt met duck tape. Ze ligt vastgebonden in een slaapkamer in een gevelflat ergens in Cuijk. Fazantenveld, staat groot geschreven op de oranje met gele flat. Achter de deur met nummer 161 gebeuren dingen die het daglicht slecht kunnen verdragen. ,,Doe je mond open’’, hoort het meisje de man dwingend zeggen. ,,Ver.’’ De stem kent ze. Frank R.. Een man die ze leerde kennen via een chatsite. Het meisje is twaalf. Ze schudt nee. Ze wil dit niet.
Het zijn bij lange na niet de heftigste details. De duizenden foto’s en filmpjes die de 49-jarige Frank R. van zijn jonge slachtoffers maakte zijn soms schokkend. ,,Veel van het beeldmateriaal is niet plezierig’’, zei officier van justitie Birgit van der Burg al bij een van de pro-formazittingen in een van de grootste zedenzaken uit Nederland. Woensdag begint in Assen de inhoudelijke behandeling van Saturnus, zoals de politie de zaak tegen Frank R. heeft genoemd. Het Openbaar Ministerie denkt hem voor 21 feiten te kunnen veroordelen. Het aantal slachtoffers is vele malen groter. Het OM stelt dat R. 295 jonge meisjes tussen de 10 en de 17 jaar via de webcam seksueel heeft misbruikt. Hij wordt ervan verdacht die slachtoffers, via misleiding, te hebben aangezet tot het plegen van seksuele handelingen voor de camera. De inmiddels 49-jarige nam de beelden op.
In de inmiddels ontruimde flatwoning van R. aan het Fazantenveld in Cuijk vond de politie een enorme lading filmpjes, fotomateriaal en chatgesprekken. R. hield de 5680 foto’s en 4209 films die hij in acht jaar tijd maakte van de slachtoffers voor zichzelf. In diezelfde galerijflat had hij ook daadwerkelijk seks met sommige van de meisjes. Soms waren ze in de veronderstelling dat er sprake was van echte liefde. Soms dwong hij hen, aldus het OM.
Volgens zijn vorige advocaat komt het grensoverschrijdende seksuele gedrag van Frank R. voort uit een internetverslaving. Psychiatrisch onderzoek zou dit uitwijzen. Dat zou betekenen dat R. niet als pedofiel geboren is. Uit psychologische onderzoeken die het Openbaar Ministerie liet uitvoeren komt echter een ander beeld naar voren.
Frank R. – die in 1965 werd geboren in het Belgische Tongeren – is iemand die heel lang opgesloten moet worden, zo vinden sommige bewoners van de oude galerijflat in Cuijk waar hij tot vorig jaar woonde. Een maand na zijn arrestatie op 19 mei vorig jaar in Bedum – hij had op dat moment een meisje van 12 in zijn auto – haalden familieleden zijn woning leeg. Inmiddels woont er een jong stel. De buren merkten nooit iets van het goed verborgen dubbelleven van hun buurman Frank, zeggen ze.
Ja, achteraf. Toen vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Toch wel opvallend dat alleen in de deur van R. een gluurgaatje zit, vindt de een. En wanneer een van de buurmannen een geleende hamer terugbracht, bleef de deur op een kier. Zoals het eigenlijk altijd ging. R. gluurde dan wantrouwend – eerst door het kijkgaatje en dan door de kier – naar buiten. Die ene dag ging de deur slechts zo ver open dat de hamer er net door paste. Bij het overhandigen van het gereedschap zag de buurman een jong meisje in het halletje van de woning staan. Niet ouder dan een jaar of dertien, gokt hij. Wat leuk, denkt de buurman. Zijn dochtertje of nichtje is op bezoek. Waarom zou je iets anders denken? Toch?
En ja, de onderburen op de derde etage merkten ook iets raars. De bewoners van de woning precies onder R. hadden ineens waterplekken in het plafond. Lekkage. Bleek Frank R. met enige regelmaat zijn appartement uit te spuiten met een hogedrukreiniger. En de gordijnen voor de ramen van de woning van R. – een klein, jongensachtig mannetje met links een glazen oog en rechts een oorbel – waren bijna altijd gesloten. De ramen afgeplakt met bruin papier. Toch wel een zonderling, zeggen ze nu.
Van zes uur ’s ochtends tot vier uur ’s middags maakte Frank R. gevels schoon. Een joviale collega, werd hij genoemd. Maar als hij thuiskwam, kroop hij achter zijn computer. Chatten. Struinend over het internet, op jacht naar jonge meiden. Zijn voormalige buren omschrijven hem als schichtig. Iemand die je nooit recht in de ogen aankeek, maar liever naar de punten van zijn grote zwarte werkschoenen staarde.
Als ze hem al zagen, wat niet vaak gebeurde, had hij een flesje bier in de hand. Maar, in tegenstelling tot zijn shabby voorkomen, was zijn woning juist huiselijk ingericht, zegt zijn directe buurvrouw Pepita Leconte van nummer 160. Schoon en opgeruimd, kaarsen op het dressoir. Sfeervol behang, bruincrème en donkerbruin gestreept, aan de wand. Geen plek waar je van verwacht dat er jonge meiden worden misbruikt. Waar je achter een vastgeschroefd schot in de meterkast – links in de hal, direct achter de voordeur – cd’s, cd-roms en een externe harde schijf vol kinderporno verwacht.
Frank R. ging in zijn zoektocht naar jonge meiden berekenend te werk. Zo chatte hij soms ook met jonge jongens, alleen om hun foto’s te kunnen gebruiken om jonge meiden een rad voor de ogen te draaien. Die dachten dat ze met een leeftijdsgenootje aan het rommelen waren. Dan noemde hij zich Poffertje en palmde zo de meisjes in. Of hij deed zich voor als Tom, een jongen van een twintig.
Soms trapten zijn slachtoffers er in. Ze zagen een profielfoto van een jonge knul met bruin haar, bruine ogen en een slank lichaam met brede schouders. Een jongen die vertelde nog thuis te wonen. En dan vroeg of ze hun shirt uit wilden trekken. En of ze misschien even met zichzelf wilden spelen. Steeds ging hij een stapje verder, om ze uiteindelijk in zijn fuik te laten belanden.
Zoals het eigenlijk altijd ging. R. gluurde dan wantrouwend – eerst door het kijkgaatje en dan door de kier – naar buiten. Die ene dag ging de deur slechts zo ver open dat de hamer er net door paste. Bij het overhandigen van het gereedschap zag de buurman een jong meisje in het halletje van de woning staan. Niet ouder dan een jaar of dertien, gokt hij. Wat leuk, denkt de buurman. Zijn dochtertje of nichtje is op bezoek. Waarom zou je iets anders denken? Toch?